Santo Domingo,Patronales en de loma

Lieve allemaal,

¿Y entonces?....In tussen zijn er alweer een aantal weken voorbij gegaan...en is het al weer zo februari...tijd vliegt, dat merk ik nu echt, nog even en t is april en dan ben ik al weer thuis. Maar daar wil ik nog LANG niet aan denken, echt waar, ik heb het hier veel te goed naar mijn zin. Maar ik KOM wel TERUG!!! No worries! Want ondanks dat ik het hier echt top heb, mis ik jullie allemaal wel hoor!!T zou zoveel makkelijker zijn als we wat dichterbij elkaar zouden wonen, dan konden jullie allemaal even op bezoek komen om te zien hoe ik hier woon en hoe het leven hier is... (Wat hardop gepeins van mij...)
De tijd gaat gewoon door en die van mij ook, dus hier weer even een update ;)

3 weken geleden, rond de 11e januari ben ik een weekendje naar Santo Domingo geweest om daar Jhonatan op te zoeken. Het was een heel leuk weekend alleen werd het een onverwachts lang weekend, dat eindigde op dinsdagavond. Ik zou die maandagochtend de Caribe Tours bus naar Barahona terugnemen. Hierdoor zou ik zondagavond in het pension slapen waar ik in november (net na de orkaan Noel) ook had overnacht. Het hele weekend was ik n.l. bij Jhonatan geweest en, nou ja, hij is nu eenmaal een Dominicaan, dus heel beschermend, dus hij wilde niet dat ik die ochtend alleen door zijn wijk zou lopen. Vroeg in de ochtend lopen er n.l. altijd veel ‘tigueres’ rond (er loopt dus ‘slim volk’ rond, zoals mijn oma gezegd zou hebben over ongure types die iedere straat kennen). Dus er zat niets anders op om naar dat pension te gaan, aangezien hij die ochtend vroeg op moest voor zijn werk. Eenmaal in het pension werd ik gebeld door mijn coordinatrice die ook in la Capital (Santo Domingo) is, of ik de dag erop met haar naar een afspraak met IIBI (Instituto de Innovacion en Biotecnologia e Industria) wilde gaan. Dit bedrijf gaat ons n.l. helpen d.m.v. het bedenken van een formule hoe we jam kunnen maken van de diverse vruchten die hier in La Cienaga geoogst worden, zonder tussenkomst van chemicaliën, zodat we (de dames uit dit dorp) dit uiteindelijk zelf kunnen gaan maken en verkopen aan de bezoekers/toeristen van de dorp. Deze vergadering stond gepland voor maandag, word ik die dag vroeg in de ochtend gebeld met de boodschap dat het dinsdag wordt. Dus kon ik nóg een nachtje blijven in la Capital. Dit was totaal niet vervelend, want Alexis had mij het een en ander uitgelegd over waar ik diverse winkels kon vinden en hoe ik daar moest komen. Dit alles in een carro público...een personen auto dat als taxi fungeert, waar normaal gesproken naast de bestuurder 1 persoon plaatsneemt en 3 op de achterbank, gaan er in deze carros 2 personen naast de bestuurder en 4 op de achterbank. (best krap, vooral als t super heet is, maar het is een perfect vervoermiddel. Je betaalt 12 peso (+/- 25 euro cent) en voordat je het weet moet je al weer overstappen op een andere carro als je ergens in een andere straat moet wezen). Deze carros hebben n.l. een vaste straat die ze op en af rijden. Dit gaat perfect, behalve als het spitsuur is...jaja dat kennen ze hier ook...rond 6 p.m.dan staan alle straten vol met toeterende auto’s. Heerlijk die chaos!! Dat heb je hier in mijn durpke niet. Ik heb mij die dagen dat ik extra in de hoofdstad verbleef heerlijk kunnen vermaken in boekhandels....oh wat een zaligheid, echt waar, in Barahona hebben ze niet echt boekhandels dus ik kon mij hier even te goed doen. Die dindagochtend ontmoetten we de mensen van IIBI, wat interessant was. Wij hoefden alleen maar onze wensen op te noemen en the do’s and the don’ts wat betreft de manier van hoe IIBI eventuele workshops gaat invullen voor de dames van La Cienaga, dit alles werd ondertekend en dat was het. Nu wachten op hun voorstel. Die avond werd ik opgehaald door mijn coordinatoren, die ook weer teruggingen naar Cienaga, en ik kon zo mooi met hen meereizen. Goed geregeld, al zeg ik het zelf :)

Het weekend erop stond ook vol gepland. Zaterdagavond waren Alexis en ik uitgenodigd door Carmen onze zwangere buurvrouw voor een Baby Shower in de colmadón op de hoek. Dit was een gezellige boel. De fotograaf had het laten afweten en aangezien ik een digitale camera heb, heb ik er een boel geschoten. Zie resultaat:)

Die zondag erop vertrok ik naar Paraiso, naar het huis van Juan Carlos en Lizania om met hen Patronales te vieren. Die hele week waren er al vol op festiviteiten in Paraiso i.v.m. de viering van de heilige maagd Altagracia. Iedere stad en dorp heeft zijn eigen heilige, Paraiso heeft la Virgen Altagracia die 21 januari als (nationale) feestdag heeft en Cienaga heeft la Virgen Fátima. Dit wordt ergens in mei gevierd. Dus de hele week tot en met die maandag de 21e was het feest in Paraiso. Iedere avond kwamen er bekende merengue- en bachata artiesten optreden. Die zondagavond kwam el merenguero Julián langs en de maandagavond el bachatero Luis Vargas. Beiden waren ze helemaal top! Een gezellige boel was t. Zondagmiddag werd er een soort van paardenrace georganiseerd door de plaatselijke cowboys. Door dit soort dingen merk je wel dat de DR heel veel heeft overgenomen van de VS qua tradities en uitspraken: De Baby Shower, de cowboys (met spijkerbroek, laarzen met van die sporen met wieltjes eraan...echt Clint Eastwood-achtig, en ...natuurlijk de Cowboyhoed). Als iets vol zit met mensen dan is het FULL ipv ‘llena’.
De paardenrace was leuk, eerst moest men zo snel mogelijk om boeien heen rennen, en later werd er een soort tikkertje gespeeld waarbij men met een ballon op de rug, de ballon van de ander moest proberen af te pakken. Dit ging soms wel met zo’n vaart dat men het publiek in reed, want er stonden geen dranghekken om hen tegen te houden... Die avond ben ik met Juan Carlos en Lizania naar de katholike kerk gegaan om te kijken wat er allemaal gebeurde. Men kon n.l. in de kerk overnachten omdat de heilige maagd Altagracia er een altaar had en er die nacht en ochtend diverse missen aan haar werden opgedragen. Paraiso heeft een aardig grote Haitiaanse gemeenschap, veel Haitianen waren dan ook aanwezig in de kerk. Ik heb het geloof ik al een keer eerder gezegd, maar het zijn hele mooie mensen en ook hun kleding is vaak heel kleurrijk. Veel mensen stonden in de rij om de kerk in te komen en een groot aantal lag zelfs te slapen op de kerkbanken, zij gingen waarschijnlijk alle missen bijwonen. De dag erop was er ’s ochtends een processie vanaf de katholieke kerk door het centrum van Paraiso. In Spanje heb ik wel eens een processie meegemaakt, maar dat was toch anders ook omdat dat toen met pasen was. Met pasen dit jaar zal ik een Dominicaanse pocessie meemaken. Ben benieuwd wat de verschillen zullen zijn. Na de processie werd er ‘smiddags een quadrace (zo’n vierwieler waarmee je over land kunt crossen of zoals ze hier zeggen ‘un four wheel’) Deze race werd gehouden op het strand. Ook dit keer konden de bezoekers vrij rond lopen tussen de racende quads door, en, ookal kijk ik er niet meer zo van op, er stonden bomen op het parcour die niet ingepakt waren met veiligheidskussens (van die dingen die ze met schaatsen altijd gebruiken langs de kant van de baan). Het was dan ook aftellen totdat er een quad(met bestuurder) keihard tegen een kokosnotenboom aan knalde, wat dus ook gebeurde waardoor de race werd afgelast. De jongen werd naar t ziekenhuis gebracht, en het feest ging vrolijk verder in Paraiso. De Patronales in Paraiso waren helemaal leuk!!

Afgelopen donderdagmiddag was er op de basisschool hier in La Cienaga een optreden van de plaatstelijke folklore dansgroep. Echt super om te zien en ook hun kleding was mooi en vrolijk. Het jammere was alleen dat het niet alleen voor volwassen was maar dat ook de kleuters erbij aanwezig waren, en aangezien zij niet te regiseren zijn was het op bepaalde momenten een chaos van heb-ik-jou-daar: gesjouw met stoelen, kinderen die op stoelen staan eraf glijden etc, want Fulano 1 wil niet naast Fulana zitten, maar wel naast Fulano 2, etc. Dus de meesters en juffen hadden het er maar druk mee :)
Doordat ik begin dit jaar aanwezig was op het verjaardagspartijtje van Jaroly, die 1 werd, herkennen vele kindjes mij nu, en ook dus op de basisschool. En zoals ik al wel vaker heb gezegd, ze zijn echt skattig!!!!

Er zijn cultuurgebonden evenement die georganiseerd worden om toeristen te trekken, voor eigen inwoners als vertier zorgen en er zijn evenementen (misschien kun je dit niet eens zo noemen) die door en voor de eigen inwoners worden georganiseerd om vertier te hebben en om geld te winnen. Ik heb het over hanengevechten. De meesten van jullie weten dat ik nooit naar een stierengevecht zal gaan, vanwege de macht die de mens heeft op het hulpeloze dier, helaas gaan hier jaarlijks nog steeds veel toeristen naar toe. Hier in de DR worden er geen stierengevechten gehouden, maar hanengevechten. Hierbij komt de mens er bijna niets aan te pas. Al hoewel, iig niet tijdens het vechten. Niet iedere haan is perfekt voor het vechten. Een haan die bestemd is voor het vechten krijgt gezond voedsel vol met vitaminen en krijgt iedere dag een bad in de rivier. Ook worden zijn veren flink kort geknipt zodat ze nog mooier aangroeien, alleen het pijnlijke van een vechthaan te zijn is dat zijn kam en rode lellen er met een schaar worden afgeknipt. Zodat die niet voor flinke bloedingen kunnen zorgen tijdens het vechten. Afgelopen zaterdag ben ik gaan kijken bij de ‘gallera’ in Cienaga. Iedere donderdag en zaterdag zijn er n.l. gevechten en ik wilde wel eens met eigen ogen zien hoe een haan zijn tegenstander een kopje kleiner maakt. Ik heb n.l. een keer in een Mexicaanse film een gevecht tussen hanen gezien waarbij beide hanen messen om de poten hadden...dat werd echt een bloederige zooi. Dit was hier niet het geval. De hanen hier in de DR krijgen extra puntige/lange sporen om de poten gebonden om zo flinke tikken uit te delen als ze dat al niet doen met hun snavel. Voordat men een gevecht aangaat moet men eerst een tegenstander zien te vinden die ongeveer hetzelfde gewicht heeft. Dan gaat men met de hanen de ring in en begint men (de aanwezigen die willen gokken) met het inzetten van geld op de hanen. De hanen worden een beetje uitgelokt, zodat hun adrenaline hoog wordt, en wanneer de scheidsrechter het goed vindt laat men de hanen los en begint het gevecht. De verliezer wordt te koop aangeboden om te worden opgegeten. Na drie gevechten was het afgelopen voor die dag en had ik het ook wel gezien, het was interessant om t zien, maar ik hoef er geen 2e keer heen.

Voor het project ecoturismo zijn we nu druk bezig om de, door ons aangegeven, wandelroutes en interessante plekken te bekijken en te checken of ze daadwerkelijk wel zo interessant zijn als dat we denken. Dus afgelopen zondag stond geheel in het teken van er met de motor op uit gaan. Juan Carlos en Alejandro (projectpartner en collega van het Telecenter) hadden 2 motoren gehuurd met meer kracht. Samen met Antonio, andere collega en Lizania gingen we de heuvels in. Eerst naar het huis van de directeur van Presidente (t nationaal trots, haha bier) vanaf zijn huis heb je een schitterend uitzicht over La Cienaga. Daarna zijn we naar Guayuyal gereden (een bergdorpje waar ik al eens eerder geweest was) hier woont de zus van Alejandro, dus dit betekende lunch ;P
Toen heerlijk met de motor naar beneden gereden via een andere route. Echt schitterend, ook de temperatuur was er heerlijk, lekker fris, maar niet koud want ik liep/reed de hele dag in een hemdje rond. (voor alle duidelijk, ik rij dus zelf geen motor...ik zou het best willen, maar ik LAAT mij rijden ;) klinkt luxueus, maar ik ben doodsbang om zelf zo stijl naar beneden/omhoog te rijden...achter iemandsrug is dat toch anders...dan hoef je zelf niet de keuze te maken of je nu wel of niet door die geul rijdt of over een kei, want Olga (begin december) heeft de boel (de keien) flink aan het bewegen gebracht over de bergpaden en het water heeft er ook zo zijn sporen achtergelaten. Maar deze dag in de heuvels was helemaal geweldig, en nu (kreeg net een telefoontje) gaan we naar alle waarschijnlijkheid a.s. weekend weer een dag de heuvels in om een ander pad te bekijken. Ik kan mijn lol niet op, heerlijk!!!

Wel nu lieve mensen, het is al weer een veel t lang verhaal geworden...maar ja dat zijn jullie nu wel zo’n beetje van mij gewend, hahaha.

Tot snel weer,

Abrazo fuerte,