weekje met mijn ouders op pad geweest

Lieve allemaal,

Hier weer even een berichtje van mij. Dit is waarschijnlijk het één na laatste berichtje van mij hier vanuit de Dominicaanse Republiek jaja tijd vliegt.

De tijd is voorbij gevlogen. In mijn vorige bericht schreef ik over mijn laatste stagedag. Dat heb ik mooi kunnen afronden. Op die vrijdag hadden we nog een vergadering over de planning van de te organiseren workshops die de mensen uit Cienaga moeten gaan volgen en wat daarbij de eisen zijn die wij stellen aan de inhoud ervan. ´s Avonds ben ik samen met mijn coordinatrice en mijn projectpartner een hapje gaan eten in Barahona ter afsluiting van mijn tijd hierzo. Ja als ik terug denk aan toen ik hier kwam, pfff dat is al weer zoo lang geleden, toen wist ik niet wat ik tegen zou komen en was zelfs een klein beetje bang, tja want het is toch niet zoals Europa, dus wat is het dan wel? Hahaha, een geweldig land met onwijs aardige mensen en mooie natuur, en dit zeg ik niet omdat al mijn kennissen hier aardig zijn, maar omdat ik overal waar ik kwam altijd heel vriendelijk werd behandeld en de mensen zelf ook vriendelijk/vrolijk met elkaar omgaan.

Goed nu weer even een updat over de afgelopen 2 weken, toen mijn ouders hier in het land waren. Na mijn laatste stagedag ben ik naar de hoofdstad gegaan om daar mijn ouders van het busstation af te halen, omdat we in hun laatste week samen zouden gaan reizen. Eenmaal samen vertrokken we naar het pension waar ik altijd verblijf als ik in town ben ;) en na het inchecken zijn we naar de Zona Colonial gelopen en hebben daar lekker rond gewandeld. Het was echt heerlijk om met mijn ouders samen door de stad te lopen. Vooral ook omdat we elkaar al 6 maanden niet gezien hadden, dus we hadden elkaar veel te vertellen. De dag erop zijjn we weer richting de Zona gelopen om nog het een en ander te bekijken om later vanuit daar een carro publico te nemen naar het kantoor van Avis waar onze huurauto op ons stond te wachten. Met de auto reden we terug naar het pension om vervolgens onze koffers op te halen en naar mijn huis in La Cienaga te rijden. Ook al is Santo Domingo een chaotische stad waar niemand zich aan de verkeersregels houdt, het is er eigenlijk helemaal niet gevaarlijk. Wij in Nederland met al onze regeltjes moeten altijd voor en achter ons kijken als we rijden, hier kijkt men gewoon vooruit en reageert men op wat er voor hen gebeurd....dus geen getwijfel op de weg, gewoon gaan :) en dat werkt echt. Er gebeuren hierdan ook niet zoveel auto ongelukken, als die gebeuren komt dat toch vooral door of te veel alcohol/te hard gereden of door dat men tegen een onverlichte motor opknalt, die op zijn beurt geen helm op heeft...Al met al was het prima rijden naar Cienaga, met uitzondering van de diverse gaten in de weg, hehe.

Eenmaal in Cienaga aangekomen moest ik mn ouders natuurlijk aan mijn buren voorstellen want die waren allemaal heel erg benieuwd :) Ze werden dan ook heel hartelijk ontvangen. Maandagochtend hebben we al vroeg de auto gepakt en zijn naar Jimaní gereden naar de Haitiaanse markt die daar iedere maandag en vrijdag wordt gehouden. Dit is dan niet zozeer een markt waar allerlei typische haitiaanse dingetjes worden verkocht maar eerder eentje waar huishoudelijke dingen, groente en fruit wordt verkocht aan de Dominicanen die dat dan op hun beurt weer verkopen in de omliggende dorpen. Het was een kleurrijke bedoening daarzo, de Haitiaanse guaguas waren heel mooi beschilderd en wederom de mensen ook heel vriendelijk en de vrouwen dragen alles wat ze verahandelen op hun hoofd, zoals we eigenlijk alleen kennen van de beelde uit Afrika. Hier in de DR doen de vrouwen dit ook. Vooral als het gaat om het sjouwen van emmers met water, dus vooral zware last, dit gaat dan op het hoofd. Na wat rond gelopen te hebben aan de Dominicaanse zijde van de grens (Jimaní is namelijk een grensplaats) staken we de grens over met Haití om de markt aan die kant te bekijken. Hier was het nog drukker qua mensen en werd er nog meer drank en voedsel verkocht. Tussen de bezoekers waren ook VN soldaten aanwezig, misschien om hier de rust te bewaren (ookal waren ze zelf ook aan het shoppen haha) omdat Haitianen in die week ervoor het VN Hoofdkantoor in Port au Prince hadden bestormd doordat de voedsel prijzen weer eens de pan uit waren gerezen. Echt ongelooflijk, ook hier in de DR zijn de prijzen weer flink gestegen eerst betaalde je voor een kip 18 peso (36 eurocent) per pond, nu al 40 peso (80 eurocent) en ook een pond rijst kost nu super veel. Belachelijk gewoon!! En de verkiezingskandidaten maar schreeuwen dat ze het zo goed voor hebben met het volk....jaja want de spanning stijgt hier qua politiekdebat, omdat zoals ik al eens eerder verteld heb, de verkiezingen op 16 mei zijn praat niemand meer over iets anders niet in de guagua, niet in de Caribe Toursbus, niet op straat, niet in een bar....Het alleen maar om de PLD, de PRD en Amable Aristy.......
Om terug te komen op ons bezoek aan de markt, het was een mooie ervaring om zoveel specerijen in juten/linnen zakken te zien en allemaal zo kleurrijk.... Eenmaal weer in de auto zijn we richting La Descubierta gereden om zo via die kant rond Lago Enriquillo (het meer van Enriquillo, Enriquillo (Taino Indiaan) was een cascique in de tijd van Columbus. Hij vocht tegen de Spanjaarden en heeft nog tot heel lang, nadat de Spanjaarden het eiland Hispaniola ingenomen hadden, zijn gebied (de provincie Barahona, dus in het Zuid-Westen) kunnen verdedigen.) te rijden en tijdens die tocht zijn we bij het nationaal park gestopt om er leguanen te bekijken en om er andere flora en fauna te zien. Toen we de parkeerplaats op reden werden we begroet door een groep leguanen die lekker lag te zonnen...luie dingen zijn het, behalve als het op voedsel aankomt, ze zijn vegetarisch, dan bewegen ze zich snel voort. Haha. Ik dacht nog misschien kan ik er eentje meenemen in mn koffer, want ze hadden ook wel iets aandoenlijks, maar ja hier hebben ze het lekker warm en leven ze buiten, in Nederland zou dat moeilijk gaan...dus ik heb ze maar weer teruggezet ;) hahaha
In het park hadden we een ´Engels´ sprekende gids, het kwam er op neer dat ik moest tolken voor mijn ouders. Het park opzich was mooi maar niet bijzonder, zo gingen we met een bootje maar een eilandje in het meer, Los Cabritos, hier waren vele cactussen te zien, een aantal medicinale struiken, een kraai en wat leguanen (hierbij moet ik wel zeggen dat deze leguanen weer een ander soort waren dan dat soort wat ons opwachtte bij de parkeerplaats). Er zouden ook krokodillen aanwezig moeten zijn op dat eilandje, alleen doordat de stormen Noel en Olga het waterniveau hadden doen laten stijgen was hun ´habitat´ nu verplaatst naar of het zuiden of het oosten van het eiland, daar waren de 2 gidsen (die met ons meewaren) het niet overeens (lees: ze raakten in discussie met elkaar). Wel grappig dat dit zich voordeed, want doordat ik mij dus heb bezig gehouden met ecoturisme en wat de mensen uit de gemeenschap allemaal niet moeten leren voordat men een toerist kan rondleiden, ben ik de gidsen met wie ik toers gedaan heb wel met een wat kritischer oog gaan bekijken. Haha.

Eenmaal weer terug bij de auto aten we de mango´s die we op de Haitiaanse markt gekocht hadden, en haha, de leguanen roken dit ook dus die voegden zich ook bij ons in de hoop om een stuk schil te kunnen bemachtigen. Weer op de weg reden we richting Neyba en passeerden een grote steen met Taino tekeningen erop, dit was zoals vele andere keren dus ook weer een Kodak moment ;) Vanaf dat moment heb ik ook even in de auto gereden. Ik moet zeggen dat het wel wennen is als je altijd gewend bent om te schakelen en dan opeens met een automaat rijdt....je voelt je wel een beetje lui, haha maar die luiheid ging snel over toen we weer bij een dorpje aankwamen....want zoals in vele dorpjes begint en eindigt een dorpje met drempels....en dan die kuilen in de weg waar je echt in zijn 1 doorheen moet, met nog steeds het risico dat je met de buik van de auto over de grond schuurt.....maar het ging allemaal prima, en t was best lachen. Vooral voor de bewoners van die dorpen...want tja hier heerst ook het vooroordeel over vrouwen achter het stuur en zeker als het een blonde is ...dus toen ik weer een drempel/ kuil tegenkwam, leek het wel of het normale leven even stil hield en iedereen naar onze auto stond te staren en zijn hart vast hield voor het geluid dat de auto zou maken als ik de grond zou raken....hahaha maar gelukkig was ik de laatste die lachte, want er gebeurde niets. HAHAHA!!

De voldende dag heb ik mijn ouders La Cienaga en het Telecenter laten zien, waar ik al die tijd gewerkt heb, en zo ontmoetten ze ook mijn collega´s. Die middag moesten we nog even in Barahona zijn en zo lunchden we bij de dochter van mijn buurvrouw en die middag gingen we naar het strand van Los Patos. ´s Avonds werden we uitgenodigd voor koffie (dit keer zonder suiker) bij een andere buurvrouw. Dit was heel leuk ook voor mijn ouders want zo kregen ze toch ook even een ´kijkje in de keuken´ en konden ze de gastvrijheid proeven van deze mensen. De volgende ochtend (woensdag) was het tijd om de auto terug te brengen naar de hoofdstad en om de Metrobus te nemen naar Sosua (in het noorden, tussen Puerto Plata en Cabarete in).

In het hotel waar mijn ouders verbleven kon ik bij hun op de kamer slapen..De donderdag zijn we naar el museo de las Hermanas Mirabal (het museum van de gezusters Mirabal) in Salcedo geweest. Het is een klein indrukwekkend museumpje ingericht door de als enige overgebleven zus. De andere drie werden vermoord door Trujillo tijdens zijn dictatorperiode. De weg erheen was in een grote guagua, echt zo enorme van, de terugweg was via Moca een plaatsje aan de voet van de heuvels in een stationcar dat als carro publico diende...hahaha en dat hebben we geweten ook. Mijn ouders en ik zaten samen met een meisje en haar zoontje op de achterbank gevouwen, terwijl er voor op de bijrijders plek 2 mensen zaten, er drie achterin de kattebak zaten en de chauffeur bij een andere meerijder bijna opschoot zat, en dit ging zo ongeveer 45 minuten door. Het was wel lachen, en het leuke van dit is dat iedereen het feit, van tegen elkaar aangedrukt zitten, accepteerd.

De vrijdag zijn we naar Puerto Plata geweest. Hier heb je een kabelbaan Teleférico die naar boven naar de heuvel Isabel gaat. Beneden in Puerto Plata was het lekker warm en scheen de zon. Eenmaal in het bakje van de kabelbaan werd het weer steeds mistiger en kouder. Toen we boven kwamen werden we begroet door een enorm Jezusbeeld. Zo´n eentje die ook in Rio de Janeiro staat (vast wel eens bij Yorin Travel gezien? ;) ) Boven op de top was een soort van botanische tuin met allerlei planten, die ik hier bij mij in de lomas van Cienaga ook vaak ben tegengekomen, dus van die planten die alleen maar bij de Intratuin tegenkomt ;) Echt super mooi en omdat het zo vochtig was daar boven hadden we een beetje het gevoel in een soort van regenwoud te zitten. Tegen de middag daalden we weer af naar beneden en kwamen in een stoet van Miguel ´Mi presidente´ Vargas (PRD) aanhangers terecht, bleek dat hij in town was. Dus als gewoonlijk was het weer een leuke chaotische bende met PRD aanhangers en niet-PRD aanhangers, want dat loopt gewoon door elkaar heen feest te vieren haha. De Dominicaan houdt nu eenmaal van een feestje, maakt niet uit wat de reden is ;) en of er uberhaupt een reden er voor is haha!

Die zaterdag zijn we naar Imbert gegaan. Dit plaatsje staat bekend om zijn 27 charcos (watervallen). Echt super mooi. Ik heb alleen de eerste 7 beklommen en bezwommen, maar ze waren prachtig. Eenmaal boven bij de 7e waterval begon de echte fun pas :) toen mocht ik namelijk weer terug naar beneden en dit deed men glijdend over eensoort glijbaan/springend hahaha, wel met een helm en zwemvest aan,want je weet maar nooit. Toen we uit dat nationaal park waren zijn we teruggelopen richting Imbert en op de weg ernaar toe stopte er een guagua zodat we mee konden terug naar Puerto Plata. Voor deze week met mn ouders had ik mijn Lonely Planet en the Rough Guide van Alexis meegenomen om te zien wie wat beschrijft en om te vergelijken. Dit omdat de LP vooral gericht is op Amerikanen en de RG voor de rest ;) Bleek dat de LP als enigste wat over de watervallen van Imbert schreef...alleen was de informatie niet meer uptodate...volgens de LP zouden de watervallen vrij toegankelijk zijn, maar nu bleek dat het gebied sinds een jaar als Nationaal Park wordt erkend en dat de gidsen die er rondlopen getrainde mensen zijn, en niet zo maar jongens uit de buurt de het gebied toevallig goed kennen. Eenmaal weer terug in Sosua zijn we nog even van het weer gaan genieten, want de dagen ervoor was het toch wel een beetje regenachtig. Zondagochtend was het tijd voor mij om te gaan, mijn ouders vertrokken ook die zelfde dag zij het dan dat zij terug naar Nederland vlogen en terug naar de hoofdstad.

De maandag erna vertrok ik naar Samaná en hierover in een ander berichtje meer....

Liefs