Voorkeursbehandeling ja/nee? en een kinderfeestje

Weer even een klein berichtje vanaf hier:)

Na mijn laatste bericht voelde ik mij even niet lekker, maar nu gaat het wel weer goed met mij:) Doordat ik mij niet helemaal 1,2,3 voelde besloot ik om even bij de dokter langs te gaan, deels ook omdat ik wel benieuwd was hoe een doktersbezoek hier zou verlopen. Zou ik een afspraak moeten maken, zoals dat bij ons gewoon is, of zou ik gewoon op mijn beurt moeten wachten en dan vanzelf wel geholpen worden?
Ik had aan mijn huisgenoot gevraagd naar welk ziekenhuis of kliniek hij was gebracht toen hij zijn hoofd openhaalde aan de ventilator in ons kantoortje en dat was Clinica Santo Tomás. Dus ik daar naar toe. Ik kwam binnen in een wachtruimte met bijna alleen maar vrouwen en moeders met (huilende) kinderen op schoot die zaten te wachten op hun dokter. Ik zag een dame zitten aan een tafeltje vol met papieren die noties maakte, dit leek mij de assistente. Ik erheen, uitgelegd dat ik een dokter wilde spreken, moest 500 pesos (+/- 10/11 euro) vooraf betalen en kon haar dan direct volgen naar het kantoortje van Dr. Alvaro. En hup daar ik zat tegenover een dokter.... zonder ook maar 1 minuut gewacht te moeten hebben, dit terwijl al die andere vrouwen, naar later bleek, op hun nummer zaten te wachten tot zij aan de beurt waren... Was hier nu sprake van een voorkeursbehandeling? Of was dit meer een handeling van Dominicanen die denken dat men in het Westen vaak sneller behandeld zal worden en dit ook wensen in t buitenland? Ik weet t niet.Hoe dan ook de mensen behandelden mij alleraardigst en de hele situatie was zeker heel interessant. Ook het kantoortje van Dr. Alvaro was de moeite waard. Het was heel erg klein. Bij binnenkomst kon je al direct plaatsnemen aan het bureau zo dicht tegen de deur zat dat. Naast het bureau hing een bruin gordijn met daar achter de tafel /bed, waar je als patient op kunt zitten/liggen. Het was er allemaal heel nauw.Op zijn bureau had hij een computer, maar ondanks dat schreef hij toch alles op in een schriftje met zo’n typisch doktershandschrift, wat wij in Nederland ook kennen: heel schuin met veel lussen en halen, dat alleen zijn directe assistente zou kunnen ontcijferen. Haha. Een hele interessante gewaarwording dus.
Er was verder niets met mij aan de hand, maar ik moet wel goed letten op wat ik eet en drink...dat valt niet altijd mee.

Afgelopen zondag was ik uitgenodigd voor t verjaardagspartijtje van Jaroly, t dochtertje van Mildred, mijn collega. Ze werd 1 jaar. T was een echt kinderpartijtje met veel cadeaus voor de jarige jet en entertainment voor de aanwezige kindjes verzorgd door de broer van Mildred. De kindjes droegen allemaal een feestmuts. De jongens eentje van Bob el Contructor (Bob de Bouwer;) ) en de meisjes eentje van Barbie. Aan t einde van t feestje kregen de kindjes, net zoals wij dat doen in Nederland, een snoepzakje met een klein cadeautje erin. Echt een hele gezellige boel. Wat ik heel leuk vond was dat er een aantal kindjes mij herkenden, en zelfs gisteren op weg van en naar t Telecenter werd mijn naam een aantal keer geroepen en werd er heftig gezwaaid...echt skattig!!

Tot snel weer:)