Terug in Cienaga, Eindelijk mijn opdracht!!

Lieve allemaal, 17/11/07

Hier weer even een ‘stand van zaken’ van mijn kant van de oceaan, o sea ;) een update.
Ehm, ik vrees dat het weer een lang verhaal is geworden, excuus...

Zoals ik al schreef in het vorige bericht ben ik weer terug in mijn ‘durpke’ en sinds donderdag hebben we, gracias a Dios, ook weer internet. Dus nu kan ik weer lekker surfen tussen Hotmail, deze site en vele andere sites als het werk het toe laat... want sinds afgelopen dinsdag weet ik eindelijk waar ik mij de komende weken mee zal gaan bezig houden. Por fin, eindelijk kan ik mij nuttig maken, dit werd wel tijd, maar ja we hebben dan ook wel 2 weken door Noel verloren... Anyway, zoals ik al in een eerder bericht heb aangegeven ga ik mij bezighouden met het project Ecoturismo. Dit houdt op dit moment in dat ik mijn projectpartner Juan Carlos ga helpen met het afronden van het in kaart brengen van wat de dorpen Bahoruco en la Cienaga allemaal te bieden hebben, qua onderdak, gastronomie, transport, attracties zoals het strand, de heuvels, festiviteiten, lokaal handgemaakte produkten, etc. Hij loopt n.l. een beetje achter, zo’n 3 maand, kortom ik moet hem een beetje achter de vodden zitten...Hopelijk krijgen we het binnen 3 weken af...dat was mijn voorstel...alhoewel ik er nog niet uit ben of dit ‘wishful thinking’ is of niet...maar dat zullen we wel zien.
Wat het project Transagro betreft zal ik mij nu vooral bezighouden met het coordineren en plannen van de vergaderingen en workshops met de lokale bevolking, dit omdat beide hoofdcoordinatoren voor een aantal weken het land uit zijn. Dit lijkt mij allemaal super leuk en interessant. Hopelijk dat iedereen ook een beetje wil meewerken en zich wil inzetten...want als de kat van huis is...

Afgelopen weekend hebben Alexis en ik bezoek gehad van een Peace Corps vrijwilliger, Ryan, en zijn broer, Kevin, dat was heel gezellig, Zij kwamen op zondag. Met hen hebben we afgelopen maandag op het strand vertoefd en ik heb, voor het eerst in de 5 weken dat ik hier woon, eindelijk gezwommen in de zee hier in Cienaga, belachelijk he, dat t zo lang geduurt heeft, maar het was lekker WARM, echt totaal wat anders dan het koude Noordzeewater in de zomer. ’s Middags zijn we weer gaan zwemmen, maar toen een paar jochies mij vertelden (ik denk van een jaar of 10, maar ze zullen vast al 14 geweest zijn, want veel kinderen hier zien er jonger uit dan dat ze zijn) dat zij een haai gezien hadden en mij zeiden dat ik maar beter niet het water in kon gaan....ben ik maar braaf gaan pootje baden, want veel zin in haai had ik ook niet. Op dinsdagmiddag vertrok ons bezoek weer.

De zaterdag ervoor toen ik een wandeling aan het maken was en wat inkopen had gedaan bij diverse colmado’s (kleine kruidenierszaakjes) kwam ik terecht in de Adventisten kerk van t dorp, waar op dat moment een bijeenkomst gaande was over hoe men het lichaam gezond houdt, dus genoeg water drinken en gezond eten. Dit was best interessant, al geloof ik dat ik de enige was die die mening had, want iedere andere aanwezige met zijn familie zat, terwijl de voorganger sprak, te praten met de buren achter,naast en voor... daar kwam ook bij dat iedere (jonge) moeder haar baby en grotere kinderen had meegenomen...dus het was een redelijke chaos van huilende babies, en sissende moeders...Maar al met al wel een mooi gezicht en ik was dan ook wel heel verbaasd dat zelfs de allerkleinsten diverse bijbel verzen uit het hoofd kenden en deze zo zonder enig blozen (naja een beetje een vreemde woordkeus voor de mensen die hier allemaal donker zijn) maar in ieder geval zonder stotteren het op kon zeggen. Al met al na een uur of ander half werd ik blij verrast door een vrouwtje Beatriz die mij vruchtensap aanbood in haar huis, alsof zij in mijn ogen had gelezen dat ik enorme dorst had en alsof ze wist dat ik een moment zat te zoeken waarop ik de kerk rustig, onopgemerkt kon verlaten...maar ja dit laatste zou ik nooit alleen gekunt hebben, want als blanke met blond haar val je nu eenmaal op. Eenmaal in haar huis kreeg ik sinaasappelsap met ijs...hierbij twijfelde ik even of ik niet moest vragen of de limonade zonder ijs mocht (dit huisje leek mij nu niet bepaald een plek waar men het kraanwater eerst reinigt)...heb de twijfel maar laten varen...ach als ik eenmaal aan de dunne zou komen dan moest dat nu maar....wonder boven wonder heb ik er uiteindelijk geen last van gehad en was het drankje een heerlijke verfrissing..

Afgelopen weekend toen Ryan en Kevin hier dus waren hadden we opeens ook bezoek in de tuin van Knorretje (zo heb ik hem maar genoemd) het varken van de buren. Varkens, kippen en geiten lopen hier allemaal vrij over straat of vrij in de tuin...behalve de sierhanen, hiermee wordt aan hanengevechten gedaan, deze zitten in een kooitje, veilig opgeborgen zodat ze niet worden gestolen. Ah dat is ook zoiets, opeens hebben mensen een varken en/of een paar kippen en opeens is alles weg...opgegeten... van mijn buurman Doili hoorde ik dat het slachten hier lijkt op het ritueelslachten van de joden en moslims: de keel doorsnijden en het bloed eruit laten lopen. Dit doen ze zelfs met kippen...ongelooflijk...en soms trekken ze de kop van de kip/haan er gewoon af.... dan denk ik dat onze manier met bijl toch iets sneller en pijnlozer gaat... Dit zagen we ook toen we bij een comedor (eettentje in de openlucht) aten. Tijdens het eten keek ik door de keukentje naar het tuintje erachter benieuwd wat ik zou zien.... en zag daar een paar kippen in de zon te luieren, opeens loopt de eigenaar er naar toe, pakt een kip en floep mes door de keel....Eetsmakelijk...

Afgelopen woensdag heb ik een trouwceremonie meegemaakt van een oud Peace Corps vrijwilliger en een meisje uit het dorp.De hele straat en een groot deel van het dorp zat buiten op de patio of stond buiten op straat te kijken. Het was heel bijzonder en erg leuk om te zien. Dit was puur ceremonieel, want het officiele had al plaats gevonden in Barahona. De vader van het meisje vertelde mooie herinneringen over het paar en dit deden ook de dorpsbewoners. Het was heel mooi. Na een hapje en drankje moest natuurlijk er gedanst worden, dus iedereen aan de bachata en de merengue, haha, de bruidegom dus ook, in de 3, 4 jaar dat hij hier gewerkt heeft heeft ie aardig met de heupen leren shaken, het was een leuk gezicht. Ik moet zeggen dat ik hier nog niet veel uitgeweest ben. Mijn eerste keer was een paar weken geleden toen er een folklore dansgroep kwam optreden in de plaatselijke discotheek. Ik ben er toen met mijn buren naar toe geweest en heb de bachata en de merengue gedanst, dat was heel erg lachen, maar ook super warm. Het is echt leuk om te zien dat zelfs de allerkleinsten al goed met hun heupen kunnen wiegen. Ik denk echt dat de merengue en de bachata bij de mensen hier in het bloed zit, al zien sommigen mensen er nog zo houterig uit, als ze eenmaal aan het dansen zijn dan gaat alles los....haha!!!

Hasta la proxima.

Besos(xx)