Terug in La Cienaga

Zo, ik ben weer teruggekeerd naar la Cienaga, en zit op dit moment in het plaatsje Barahona te internetten, omdat men dat hier wel heeft en wij in Cienaga nog niet. Het is denk ik kapot gegaan met de storm. Gisteren ben ik samen met mijn huisgenoot vanuit Santo Domingo vertrokken met de bus (een touringcar met airco, wat een luxe haha, is wat anders dan die guaguas) terug naar huis. Dat was wel nodig ook. Ik wist niet dat een stad als Santo Domingo mij zoveel energie kostte, wat een chaos en wat fijn om dan weer terug te keren naar je eigen dorp, waar je iedereen kent.
Doordat de storm, die op zondag 28 oktober begon, bij ons in La Cienaga de waterleidingen en de stroomkabels in de bergen had verwoest hebben we de hele week geen stroom en geen stromend water gehad (ik weet nu ook wat het is om je met een emmer met water te moeten wassen), wilden Alexis en ik naar de hoofdstad toe. Alleen zat hier een MAAR aan, 2 bruggen op de weg naar Santo Domingo waren zwaar beschadigd dus er was geen mogelijkheid om de hoofdstad te bereiken. Daar kwam ook bij dat Alexis bij de vrijwilligersorganisatie Peace Corps werkt, deze organisatie had haar leden een reisverbod gegeven. Dus voor hem was het onmogelijk om La Cienaga te verlaten. Dit alles was op donderdag. De dagen ervoor waren heel erg nat met veel wind. Het water uit de heuvels stroomde samen met de gevallen regen in het dorp door onze straten heen en omdat het riool het niet goed aan kon liep dat ook over en vormden er zich riviertjes van de straten die met een sneltreinvaart door de straten gingen richting de zee. Gelukkig dat onze wijk op een hoger gelegen gedeelte van t dorp staat, dus het water bleef er niet staan. Voor de mensen die iets lager gelegen woonden was het wat minder fijn maar omdat het hele dorp aan zee ligt stroomde alles de zee in. De wind veroorzaakte meer schade, daken van huizen eraf gewaaid, schuurtjes omgewaaid...veel omgevallen bomen over de wegen en erger nog ...verwoeste oogst. Hierdoor konden onder andere de supermarkten en de eettentjes niet meer bevoorraad worden, dus aan het einde van de week moesten de meesten NEE verkopen. Wat wel bijzonder is tijdens zo’n storm dat je andere ‘huisdieren’ krijgt. Zo hadden wij tijdens de regen geregeld bezoek van kleine baby kikkertjes en salamanders, die, gelukkig sliep ik onder mijn mosquitonet en hoefde ze niet aan te raken, overal overheen liepen/sprongen.
Op vrijdag konden we naar Barahona met de guagua, de weg was vrij en Alexis mocht naar deze plek toe. Hier ontmoetten we andere vrijwilligers van de organisatie die allemaal zaten te wachten op nieuwe instructies. ‘s Avonds kwam er dan eindelijk een auto met een Peace Corps medewerker vanuit Santo Domingo naar het stadje toe, aan de weg was inmiddels wat gewerkt, en konden we gelukkig allebei samen met nog een vrijwilliger naar de hoofdstad mee terugrijden. Wat we onderweg vanuit Barahona naar Santo Domingo zagen was veel en veel erger dan dat wat ik had gezien in de dorpen bij La Cienaga. We zagen allemaal families langs de kant van de weg staan met hun hele hebben en houden, wachtend op hulp, hun huizen waren bijna helemaal onderwater gelopen en men had geprobeerd om alles mee te nemen naar een drogere plek. Dit zijn beelden die je eigenlijk alleen maar op tv ziet als er ergens in verweggiestan weer een overstroming is.... Maar nu was het ‘live’. Op zo’n moment als je deze mensen voorbijrijdt en hun blik in de ogen ziet krijg je kippenvel en voel je klein, heel klein. Dat gevoel had ik ook toen ik mijn dorp verliet die ochtend. Jij als blanke, met geld, gaat naar de hoofdstad omdat je het hier even niet meer aankunt, terwijl de plaatstelijke bewoners hier moeten blijven en met de gevolgen zitten van de storm...maar ja, zo is het nu eenmaal, en ik in mijn eentje kan daar niet aan doen.
Dus uiteindelijk ben ik vanaf vrijdagavond tot donderdagochtend in Santo Domingo geweest.We overnachtten met nog meer vrijwilligers in een pension, wat heel gezellig was, maar als je de stad al een keer bezocht hebt en je verder niet echt een doel hebt zijn het lange warme dagen. Ik ben dan ook wel blij om weer terug te zijn in Cienaga, en helemaal omdat we al af en toe weer water en elektriciteit hebben, wat denk ik inhoudt dat men er aan werkt, haha het zal vast nog wel een week of zo duren...maar ‘t in iedergeval iets.