Nu vanuit La Cienaga en ben verhuisd

Lieve allemaal,

Vorige week zaterdagavond ben ik in La Cienaga aangekomen, waar ik de eerste drie nachten bij Yacine en Vicky heb geslapen.Zij hebben een heel mooi huis, wonen op een heuvel en hebben een heel mooi uitzicht op de zee, maar dit heeft niet iedereen. Veel mensen hier in dit dorp wonen n.l. in houten huisjes met golfplaten als dakbedekking, anderen die het iets breeder hebben kunnen een huisje betalen dat betonnen muren heft met een betonnen dak. Vorige week maandag was mijn 1e dag bij de organisatie Taiguey (wat zoveel betekent als buen dia(mooie dag)/buen sol (mooie zon) in de inheemse Taino taal dat hier gesproken werd maar nu is uitgestorven. Hier kreeg ik diverse boeken en folders over ecotoerisme en microkrediet bedrijfjes zodat ik mij kan inlezen, en daarnaast ook wat info over de projecten ecoturismo en transagro (kleine microkrediet onderneming geleidt door vrouwen) men zoekt een manier om dit te promoten en aan de man te brengen en voorzover ik het weet zal dat ongeveer mijn opdracht worden. Maar t is allemaal nog onduidelijk en nog niets is er op papier gezet. Dus ik loop nu zoveel mogelijk met allerlei workshops en vergaderingen/bijeenkomsten mee zodat ik een beter beeld krijg van de projecten en de deelnemers(de mensen uit t dorp ) mij ook leren kennen. Maar het is geloof ik eerder anders om, ik moet hen leren kennen, want zij weten allang wie ik ben en iedereen denkt dat ik una gringa (Amerikaanse) ben. Men weet n.l. alles van elkaar, dus een nieuwtje gaat hier als een lopend vuurtje…en tja aangezien ik niet erg op de locale bevolking lijk…:)

Diezelfde maandag ging ik met Yacine opzoek naar een appartementje of een kamertje om te huren van deze of gene. Eerst kwamen we bij een dame die een paar houten kamers met douche verhuurde op het strand dichtbij de zee. Dit leek mij opzich wel gaaf, iedere dag lekker het geluid van de ruisende zee te horen. Maar ze vroeg er 5000 pesos voor per maand…(iets van 100/120 euro) dat voor een kamertje met douche, met enorme gaten en kieren in de muren en een rieten dag…dit zou prima wezen voor een weekendje of voor een weekje…maar 6 maanden….dus dit heb ik maar afgeslagen, en toen werd ik door Alexis een Amerikaanse vrijwilliger meegenomen naar zijn huisje om daar even rond te kijken en als het mij beviel mocht ik wel die 6 maanden bij hem inwonen… en daar woon ik dus nu. Hij huurt een betonnen huisje met 4 kamers, een douche en een open keuken. De slaapkamer van mij hier is denk ik net zo groot of heel iets kleiner als mijn slaapkamer in Breda. En ik betaal voor de huur 1000 pesos (ongeveer 20 euro) per maand. Dus dat is niet slecht en het plafond is ook van beton dus er kan niets doorheen vallen, haha. Hiervan heb ik nog geen foto’s maar zodra ik ze heb komen ze op de site te staan. Voor eventueel post is het denk ik het beste om dit naar de postbus in Barahona te sturen (dat adres staat vermeld in een vorige bericht) niet dat het dan wel zeker is dat het zal aankomen maar Alexis verzekerde mij dat er in La Cienaga nooit iets zal aankomen... De straten hebben wel allemaal namen maar in welke ik nu woon…geen idee, wel woon ik in de wijk ‘El Barrio Nuevo’(de nieuwe wijk) …origineel niet?

Aww de zee,hier heb ik nog niets overgezegd. La Cienaga ligt aan de zee, en aan een wel hele blauwe/turquoise kleurige zee, ik heb er alleen nog maar met mijn voeten ingestaan…maar het is mooooooiiiii en het water is er totaal niet koud, iig warmer dan dat waarmee ik mij ieder ochtend douche, dat is KOUD!!! en de zee heeft mooie golven. Alleen het strand is niet van zand maar bestaat uit kiezelstenen. (De foto’s hiervan volgen nog).

Ahh, woensdag heb ik mijn eerste rit met ‘guagua’ (klein personenbusje met 3 of 4 banken erin) gemaakt. Echt heel makkelijk. Ik moest n.l. naar een plaatsje verderop, Barahona, eenmaal onderweg is er een drempel (waar ik het in een eerder bericht al over heb gehad) en hier moesten we stoppen en kwam er een militair naar ons toe om te kijken of het busje geen Haitianen vervoerde (zij komen vaak illigaal DR binnen).Dit was niet het geval en we konden doorrijden, maar het is toch best intimiderend als je zo’n militair met een enorm geweer naar je toe ziet lopen... Toen ik eenmaal in Barahona mijn dingen gekocht had, wilde ik naar de halte van de guagua’s lopen stopt er een motoconcho (een bromfiets die als taxi dient) en bood aan om mij mee te nemen naar de halte..dus ik met 2 tassen hup achterop de bromfiets, wel zonder helm want dat heeft niemand, en zo scheurden we naar de halte, daar wat rond gelopen, bleek dat die guagua naar La Cienaga net was vertrokken…toen weer een motoconcho genomen achter de gaugua aan die ik moest nemen en zo weer met de guagua naar huis. Dus dat was best wel weer een avontuur en misschien ook voor zo’n motoconcho gast om una rubia(een blondine) achterop te hebben, dit gebeurt ook niet dagelijks, haha:) Die avond was mijn eerste avond alleen in het huis, Alexis was een paar dagen weg… en natuurlijk om een uurtje of half 9 viel de stroom uit….gelukkig had hij mij verteld waar de kaarsen en lucifers lagen, en had ik als voorzorgsmaatregel die ochtend al een zaklampje in mijn tas gestopt. Ik heb toen iets van 2 ½ uur lang in het donker gezeten met kaarsen aan…dat is wel heel vreemd om te eten zo met alleen kaarsjes aan, vooral als je alleen bent en nog niet alle schaduwen op de muur kent… Maar vanavond zal het rond die tijd ook wel weer de stroom uitvallen. De stoom valt wel vaker uit maar daar heb je als je hier in het Telecenter bent geen last van, hier loopt alles op generatoren.

Zo en nu is het al weer maandag 22 oktober…
Mijn weekend was leuk.
Vrijdag kwamen 2 vrienden van Alexis langs en zij bleven tot zaterdag. Het heel gezellig en fijn om ook weer even Engels te spreken. De rest van het weekend was door een collega Juan Carlos en zijn vrouw Lisania(jonge mensen 27 en 18 jaar oud)uitgenodigd om bij hen op bezoek te komen zodat zij mij hun dorpje konden laten zien. Even ter info. de mensen hier trouwen heel jong en krijgen ook al heel snel kinderen…het is dus niet ongewoon om te horen dat mensen uit een gezin komen van 12 kinderen of om van een man te horen dat hij 17 kinderen heeft…die heeft hij dan niet bij 1 vrouw maar bij meerdere…
Maar iig, Juan Carlos en Lisania wonen in Paraiso….en de zee is er werkelijk als een paradijs….zo ongelooflijk blauw…(ook hier van volgendse foto’s nog). Maar om er te komen was weer een avontuur…Normaal gaat er een guagua die kant op. Dus ik zit daarop te wachten bij de halte en ben hier niet alleen want er zit iemand van de guagua club bij te houden welke chauffeurs er stoppen, komt er opeens een guagua aangereden waaruit mensen met machetes stappen en blijkt dat zij ruzie hebben gehad met een andere guagua en van plan waren hen op te wachten. Dus toen die andere guagua er aankwam en er een hevige woorden wisseling onstond, liep mijn dorp er bijna helemaal voor leeg, om te zien wat er gebeurde…. Maar ja er was dus geen kans meer voor mij om met de gaugau naar Paraiso te gaan. Heb toen een andere collega van de Telecenter gebeld en hij heeft mij met zijn brommer naar dat plaatsje gebracht. Oh de trip erheen was helemaal geweldig, mooi uitzicht over de zee (aan de linkerkant) en de bossen en heuvels, zo groen, (aan de rechterkant). Eenmaal in Paraiso hebben Lisania en ik een motoconcho genomen naar los Patos jajaja we zaten dus met z’n drieën (inlusief brommerrijder) op 1 brommer en dat ging best. Al zou ik dit in Nederland nooit in mijn hoofd hebben gehaald, maar ja hier doet iedereen het…. Ook hier was de zee weer onwijs schitterend en aangenaam qua temperatuur dit in tegenstelling tot het riviertje dat er parallel aan ligt, dat was super koud. De volgende keer verblijf ik hier langer, want volgens Juan Carlos zijn er nog veel meer mooie dingen te zien in dat gebied.

Gisteravond toen de electricitieit weer eens was uitgevallen en het ondraaglijk werd om een boekje bij kaarslicht te lezen ben ik de gezelligheid gaan opzoeken bij mijn buren. Aangezien iedereen altijd tot laat op straat of voor hun huis zit te zitten ben ik er maar bij gaan zitten. Het was heel gezellig en heb met een van mijn buren kunnen afspreken dat ik vanaf nu altijd bij hen lunch en dat zij mijn kleding wassen voor een schappelijk bedrag… Zo hoef ik niet telkens naar een eettentje toe en hoef ik ook geen lijntje te spannen voor de kleding en zo help ik hen ook een beetje…ik ben wel benieuwd wat voor eten ik voorgeschoteld krijg en hoe (gebleekt en gekrompen?) en wanneer ik mijn was terugkrijg… vanochtend had ik nl geen water om te douchen dus ik ben benieuwd…. Gelukkig hebben we wel een waterton waar we water uit kunnen halen als het niet uit de kraan komt…

Zo dit was het weer even. Tot heel snel weer.


Liefs Anne-Marie